«H Ευρώπη παραμένει η μόνη λύση - Χρειάζεται επισκευές, όχι κατεδάφιση»

«H Ευρώπη παραμένει η μόνη λύση - Χρειάζεται επισκευές, όχι κατεδάφιση»

Τάχθηκε υπέρ της εξεύρεσης «λειτουργικής» λύσης στο Κυπριακό αλλά και της ανάγκης προάσπισης των Δικαίων και των δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο, με έναν συνδυασμό ψυχραιμίας, σύνεσης και τόλμης.

Ποιοι είναι οι λόγοι που το ευρωπαϊκό όραμα έχει υπονομευθεί στα μάτια των Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι το δείχνουν με την αντισυστημική τους ψήφο σε κάθε ευκαιρία;

To ευρωπαϊκό οικοδόμημα, το ευρωπαϊκό όραμα, υφίσταται εδώ και χρόνια ένα κύμα πολιτικών, οικονομικών και γεωπολιτικών αναταράξεων. Η αποτυχία της προσπάθειας για ένα ευρωπαϊκό Σύνταγμα, η οικονομική κρίση, το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό είναι οι αλλεπάλληλες κρίσεις που δοκιμάζουν τις αντοχές της Ευρώπης. Πάντως, ακόμα και μετά το Brexit, η Ευρώπη -αν και σοβαρά τραυματισμένη- είναι ακόμα όρθια και ισχυρή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει σοβαρά προβλήματα: στρατηγικής κατεύθυνσης, αποτελεσματικότητας των επιμέρους πολιτικών της και ουσιαστικής επικοινωνίας με τους πολίτες. Η σημερινή κατάσταση δεν είναι ικανοποιητική και δεν πρέπει να διαιωνιστεί. Χρειάζονται αλλαγές που θα διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Η Ευρώπη παραμένει η μόνη λύση. Χρειάζεται «επισκευές», όχι «κατεδάφιση». Αλλωστε τα προβλήματα προέκυψαν όχι εξαιτίας της «περισσότερης», αλλά εξαιτίας της «λιγότερης» Ευρώπης. Επειδή, δηλαδή, δεν επικράτησε η λογική της ευρωπαϊκής συλλογικότητας, αλλά οι επιμέρους προτεραιότητες και στοχεύσεις. Γι' αυτό και η επιστροφή των εθνικισμών δεν είναι λύση για την Ευρώπη. Θα είναι συνταγή επιστροφής στις σκοτεινότερες σελίδες της ιστορίας της.

Εχει η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά ευθύνες γι' αυτή την εξέλιξη και ποιες;

Ολοι όσοι συμμετέχουμε στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι έχουμε ευθύνες για τη σημερινή εικόνα της ΕΕ. Τις αποφάσεις στην ΕΕ δεν τις παίρνουν κυρίως οι απρόσωποι και γραφειοκρατικοί -όπως κατηγορούνται- ευρωπαϊκοί θεσμοί, αλλά οι εκλεγμένες εθνικές κυβερνήσεις. Η έλλειψη πολιτικής βούλησης και θάρρους να προχωρήσουμε ευρωπαϊκά είναι εκείνη που τελικά μπλοκάρει την αποτελεσματικότητα της ΕΕ ως συνόλου, ως δημοκρατικής κοινότητας αρχών και αξιών.

Σας ανησυχεί η επαναλαμβανόμενη αναφορά του Β. Σόιμπλε σε ενδεχόμενο Grexit; Πώς πιστεύετε ότι πρέπει να αντιδράσει η Ελλάδα;

Πριν τον κ. Σόιμπλε, ας σταματήσουν στο εσωτερικό της χώρας οι απαράδεκτες και επικίνδυνες φωνές που κάνουν λόγο για έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή. Οταν κάποιοι τολμούν να παίζουν με τέτοιες εφιαλτικές ιδέες στο εσωτερικό, πώς θα απαιτήσουμε να σταματήσουν αντίστοιχες λογικές στο εξωτερικό; Οι άτεγκτες θέσεις του κ. Σόιμπλε είναι γνωστές. Το ζήτημα είναι τι κάνει η κυβέρνηση. Η παράλογη επιμήκυνση της διαπραγμάτευσης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οδήγησε δύο φορές μέχρι τώρα σε πολύ αρνητικά αποτελέσματα. Στην αρχή ήταν το τρίτο και σκληρότερο Μνημόνιο. Ακολούθησε η βαριά συνθηκολόγηση της πρώτης αξιολόγησης και τώρα η κυβέρνηση είναι στην ίδια ακριβώς πορεία σε βάρος της οικονομίας και των πιο αδύναμων Ελλήνων. Με άμεση και έμμεση φορολογική σφαγή. Με κόφτη από το 2018 και αιώνιο Υπερταμείο. Και, δυστυχώς, έπεται συνέχεια.

Η είσοδος της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ενωμένη Ευρώπη χωρίς να λυθεί το Κυπριακό δεν έχει συμβάλει έως τώρα στην επίλυση του προβλήματος. Γιατί συνέβη αυτό;

Φανταστείτε τι θα είχε γίνει με άλυτο το Κυπριακό επί 43 χρόνια, τι θα είχε υποστεί η Κυπριακή Δημοκρατία από την τουρκική πολιτική και πόσο ευάλωτη θα ήταν σε άλλες, διεθνείς πιέσεις εάν δεν ήταν μέλος της ΕΕ. Η συμμετοχή στην Ενωση και η εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου την οχυρώνουν απέναντι σε τέτοιες πιέσεις, ενισχύουν τη διεθνή της θέση, την ισχυροποιούν έναντι της Τουρκίας.

Από την άλλη πλευρά, πράγματι υπάρχουν στην Αγκυρα φωνές -και μάλιστα στο περιβάλλον Ερντογάν- που λένε ότι δεν θα δώσουν τα Κατεχόμενα στην ΕΕ και μετά να θέλουν visa για να πάνε στην Κύπρο. Ακόμη πιο βέβαιο ωστόσο είναι ότι η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ επηρέασε τη βούληση των Τουρκοκυπρίων για λύση, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί ανάλογα και η ηγεσία τους.

Γενικά μιλώντας, είστε υπέρ μιας λύσης του Κυπριακού ή υπέρ της διαιώνισης του προβλήματος; Θεωρείτε αποδεκτό το ενδεχόμενο προσάρτησης των Κατεχομένων στην Τουρκία;

Προφανώς και θέλουμε λύση, για να μπει τέλος στην απαράδεκτη κατάσταση κατοχής, που -εδώ και 43 χρόνια- κόβει στα δύο το νησί. Θέλουμε, όμως, η λύση αυτή να είναι λειτουργική. Διότι αν δεν είναι λειτουργική δεν θα είναι βιώσιμη, και εάν δεν είναι βιώσιμη δεν θα είναι λύση. Η Τουρκία οφείλει να συμπράξει αποσύροντας κατοχικές δυνάμεις, εγκαταλείποντας επεμβατικές αξιώσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος και σεβόμενη το Διεθνές Δίκαιο.

Με δεδομένη την τουρκική πρακτική τόσο το καλοκαίρι του 1974 όσο και τον Ιανουάριο του 1996, πώς πιστεύετε ότι η Ελλάδα πρέπει να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τα νησιά του Αιγαίου, και ιδιαίτερα τις βραχονησίδες κοντά στα σύνορά μας;

Μόλις πριν από 48 ώρες το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών επανήλθε, δυστυχώς, στην ίδια απαράδεκτη λογική. Οι ισχυρισμοί της Τουρκίας για δήθεν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο είναι απαράδεκτοι, απολύτως αυθαίρετοι και αβάσιμοι. Αντιβαίνουν στο Διεθνές Δίκαιο, στις διεθνείς συμφωνίες και στους διεθνείς κανόνες. Θυμάστε, άλλωστε, ότι κάποια στιγμή είχαν αρχίσει να αμφισβητούν ακόμη και τη Γαύδο κάτω από την Κρήτη! Εκείνο που πριν απ' όλα χρειάζεται για την αποτελεσματική προάσπιση των Δικαίων και των δικαιωμάτων μας είναι ο συνδυασμός ψυχραιμίας, σύνεσης και τόλμης. Επίμονη διπλωματία, αποφασιστική άμυνα, συνεχής ενίσχυση των διεθνών μας ερεισμάτων, πρώτα μέσα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αλλά και πέραν αυτών. Ενα είναι βέβαιο, επικοινωνιακά παιχνίδια για τόσο κρίσιμα ζητήματα δεν χωρούν.