Πως μπορούμε να βελτιώσουμε το αφήγημα της ζωής μας

Τελευταία μία από τις πιο συνηθισμένες λέξεις στα μίντια είναι η λέξη «αφήγημα». Αναφέρεται συνήθως στην πολιτική, αλλά δίνει αφορμή για μια ματιά στο δικό μας προσωπικό αφήγημα.

– Τι κάνεις; Χάλια. Ασ’ τα να πάνε. Τρέχω και δεν φτάνω. Φράσεις με τις οποίες συχνά περιγράφουμε τη ζωή μας δηλώνοντας έμμεσα ματαίωση, θλίψη, περιορισμό. Είναι το αφήγημά μας για το πώς βλέπουμε τον κόσμο. Τι θα γινόταν αν απαντούσαμε «τα καλύτερα έρχονται» ή «κάνω ένα σωρό πράγματα»;

Οταν κάποιος διηγείται, διαλέγει λέξεις που θα δώσουν την αίσθηση αυτού που θέλει να μεταδώσει. Αλλο «πρέπει να σηκωθώ νωρίς» κι άλλο «θέλω να σηκωθώ νωρίς». Αλλο «νευρίασα» κι άλλο «έβγαλα τον θυμό μου». Δεν αλλάζει το περιεχόμενο αλλά ο τρόπος που νιώθουμε για ένα γεγονός, άρα και το πώς θα αντιδράσουμε.

Στόχος δεν είναι φυσικά να προσποιηθούμε ότι όλα είναι καλά. Αν όμως ψάξουμε περισσότερες οπτικές για να δούμε μια κατάσταση, ίσως καταλήξουμε σε ανέλπιστες λύσεις. Κυρίως όταν κάπου έχουμε κολλήσει ή δεν βρίσκουμε διέξοδο.

Το «πάλι τα έκανα μαντάρα» ακινητοποιεί, ενώ «το χρειάζεται ακόμη να μάθω πολλά» προτρέπει σε δράση. Μερικές φορές αρκεί ένα «αλλά» να γίνει «και». Ετσι, το «ψάχνω για δουλειά αλλά δεν βρίσκω» μεταμορφώνεται σε «ψάχνω και δεν έχω βρει ακόμη».

Πόσο περιοριστικό είναι το αφήγημα που έχουμε επιλέξει γι’ αυτό που μας απασχολεί; Εχει να κάνει με ό,τι έχει συμβεί ή το πώς νιώθουμε γι’ αυτό; Ποια από τα πρότυπα με τα οποία το ερμηνεύσαμε μπορούμε να αμφισβητήσουμε; Ποιες λέξεις διαλέξαμε για να το εκφράσουμε και τι μήνυμα αποπνέουν; Πώς θα περιέγραφε την ίδια κατάσταση κάποιος που θαυμάζουμε, ένα παιδί, ένας ειδικός, ένας δημοσιογράφος;

Για εξάσκηση, ας παρακολουθήσουμε τους πολιτικούς όταν προσπαθούν να δώσουν θετική διάσταση στα δυσάρεστα. Ενα αφήγημα για μυημένους στο γράψιμο της ιστορίας...

http://m-agapi.blogspot.gr/